Nazwa „ubranie sportowe koordynowane” mogłaby sugerować, że ma ono coś wspólnego ze sportem. Są tu jednak tylko pewne dalekie dziś analogie o podłożu raczej historycznym. Dawno temu (będzie już prawie sto lat) strój ten (a raczej strój do niego bardo podobny) ubierali eleganccy mężczyźni, gdy uprawiali jakiś „sportu” – np. jeździli na rowerze.  Strój ten można określić jako nieoficjalny. Można w nim uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach, które nie są uroczyste ani w jakiś sposób oficjalne i występują przed godz. 18.00,

a zatem spacerować po mieście, pracować w biurze, szkole itp., podróżować, uczestniczyć w szkoleniach, sesjach naukowych, konferencjach, prowadzić wykłady, składać wizyty, odwiedzać kawiarnie i restauracje itp. Jest to również strój najbardziej stosowny na niektóre, szczególnie ogrodowe, przyjęcia o nieoficjalnym, swobodnym charakterze. Należy go, oczywiście, zakładać na wszelkie imprezy sportowe np. grę w golfa, wyścigi konne czy turnieje tenisowe. Składa się on z marynarki uszytej raczej z grubszego materiału, z tweedu, jedwabiu, lnu, a nawet sztruksu i spodni uszytych z innego materiału i o innym kolorze. Marynarka ma krój sportowy, jest jednorzędowa.

Najczęściej jest w kratę lub wzorki (pepitkę, „kurzą stopkę”, jodełkę itp.). W jej kieszonce na piersi nie umieszcza się chusteczki. Spodnie są z materiału jednokolorowego. Do ubioru sportowego raczej nie używa się kamizelek. W ich miejsce można założyć pulower. Jeśli jednak chcemy być bardziej eleganccy (albo chcemy „zniwelować” nasz wystający brzuch czy, przeciwnie, zamaskować nieco naszą chudość) i zdecydujemy się na kamizelkę musi być ona z innego materiału niż marynarka (jeśli marynarka jest we wzorki kamizelka musi też być gładka). Koszula może być biała lub kolorowa, gładka lub we wzorki. Do tego oczywiście jedwabny krawat. Obuwie skórzane – klasyczne w kroju może być uszyte z mniejszych kawałków skóry, posiadać takie ozdoby jak klamry czy frędzle. Będzie zawsze czarne (ze spodniami ciemnymi) lub brązowe (ze spodniami jasnymi). Należy pamiętać o tym, ze założenie butów czarnych do jasnych spodni nie jest błędem. Nie wolno natomiast w żadnym wypadku założyć butów brązowych do ciemnych spodni.

Ubranie sportowe jest zatem zróżnicowane w fakturze i kolorystyce. Jak je dobrać?
Po pierwsze, trzeba znać odpowiedź na pytanie: w jakiej relacji, w tej perspektywie, powinny pozostawać do siebie marynarka i spodnie?
Napisaliśmy już, i podkreślmy to, że marynarka może być wzorzysta lub jednokolorowa, a spodnie muszą być jednokolorowe choć mogą posiadać zróżnicowaną, ale bardzo delikatnie, fakturę.
Poza tym, jak zwraca na to uwagę, renomowany krakowski krawiec Jerzy Turbasa, spodnie muszą być „wielokrotnie ciemniejsze” niż marynarka, „by ładnie podciąć sylwetkę” a kolorystyka marynarki musi być „nieco żywsza niż spodni”.
Po drugie, należy zawsze pamiętać o zasadzie (która obowiązuje we wszystkich strojach męskich), że tylko jeden element stroju może być we wzorki: albo marynarka, albo koszula, albo krawat, albo kamizelka. Teoretycznie wolno już dziś tę zasadę łamać i , podobno, robią to z dobrym efektem estetycznym Włosi, którzy są urodzonymi stylistami i zawodowi styliści. Używam tu jednak sformułowania „teoretycznie”, ponieważ pomimo dobrego efektu estetycznego strój „pstrokaty” może (i jest to bardzo prawdopodobne) wywołać negatywne reakcje bardziej konserwatywnych osób i możliwość wystąpienia tych reakcji należy brać pod uwagę. Można przypuszczać zatem, że znajdzie się zawsze ktoś kto będzie, tak jak Edward Pietkiewicz, uważał, że: „Nosząc koszulę i krawat we wzorki, mężczyzna przestaje być elegancki”. Najlepiej więc, konkludując, trzymać się ściśle zasady – „Tylko jeden element stroju może być we wzorki”.

Właściwy dobór kolorów i wzorów to już „wyższa szkoła jazdy”.

Dopóki nie jesteśmy na „sto procent” pewni, że opanowaliśmy sztukę doboru faktur i kolorów dostatecznie (a ta pewność musi oczywiście opierać się na mocnych podstawach, a nie na naszym „widzi mi się” czy ogólnym dobrym mniemaniu o sobie) bądźmy bardzo ostrożni. Nie kierujmy się bezkrytycznie wskazówkami żurnali czy sprzedawców odzieży nawet tych z najbardziej eleganckich sklepów. Nie idźmy po najmniejszej linii oporu. Jeśli w sklepie znajdujemy gotowy zestaw sportowy koordynowany (np. marynarka + spodnie) to nie wynika z tego wcale, ze są one właściwie dobrane. Mogą być dobrane (nawet gdy są bardzo drogie) do plebejskiego gustu klienta. Pamiętajmy też o tym, że krata pogrubia, a paski podłużne wyszczuplają, że jasne kolory „poszerzają”, a ciemne wyszczuplają itp.

Najlepiej, jeśli chcemy być nienagannie ubrani, ograniczmy się do jednego z dwóch strojów:
- szara marynarka, czarne spodnie, czarna kamizelka, biała koszula, czarny lub popielaty krawat, czarne buty;
- brązowa marynarka, beżowe spodnie, brązowe buty, biała koszula, brązowy krawat. 

Stanisław Krajski

Zapraszamy do skorzystania z oferty kursów prowadzonych przez autora oraz zakupu książek: